Kendileri kücük, magrifetleri büyük... :)

Yaradan öylesine güzel seyler yaratmiski,

yeterki bizler görmesini bilelim.

Vede mutlu olmayi...

Calistigim zamanlar müsteriler cicek aldiginda düsünürdüm acaba iki gün evin icinde acipda sonra solacak olan bu cicekleri niye bu kadar cok alirlar diye.

Tabi bunu düsündügüm kisiler slk slk alirlardi cicekleri.
Ama nedense türkler pek nadir alirlardi bir demet cicegi.

Gün geldi bende aldim, hemde birkac demet birden. (Laleler, Nergisler vede Güller almistim, ama resimde okadarda güzel cikmadigi icin diger bir cicegimin resmini koydum.)

Ve evde bu güzelim cicekleri vazoya koydugumda anladim neden bazilari slk slk alir diye.

Meger onlara baktikca insanin ici ferahlarmis, icinde bir mutluluk piriltisi olusurmus, yüzünde aniden sicacik bir gülümseme belirirmis...

Hayatimiz okadar monotonlasmiski aslinda (hepimiz icin olmasada bir cok kisi icin), hep ayni vakitte ayni seyler, ve bu hayatin icine biraz renk katinca okadar güzellesiyorki hersey, yeterki biz haz almasini bilelim...

Zor degilmis gercektende mutlulugu yakalayabilmek.

Bazen Annelerimizin sefkat dolu bakislarinda,

bazen babalarimizin üzerimize titremelerinde,

bazen kardeslerimizle birseyleri paylasabilmekte,

bazen eslerimizin desteklerinde,

bazende hatiralar gülümsetirken mutluluk vazodaki tek bir cicekte dahi olurmus...